زندگی باور میخواهد

آن هم از جنس امید...

که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد...

یک امید از ته قلب به تو گوید...

که خدا هست هنوز

  Helen Adams Keller

شاید نام هلن کلر را شنیده باشید نابغه ای که در مدت 86 سال زندگی خود نه تنها امید را به زندگی خودش هدیه کرد بلکه امیدواری را به جامعه و خصوصا نابینایان و ناشنوایان تزریق کرد

او که هنوز 19 ماه از زندگیش نمی گذشت دچار بیماری مننژیت شد و بینایی و شنوایی خودش را از دست داد در سالهای بعد کار برای خانواده هلن بسیار مشکل بود چون هلن در برابر آموزش دیگران شدیدا مقاومت می کرد او در زندان خودش محبوس شده بود و اگر کسی می خواست او را ادب کند یا مطلبی بیاموزد خودش را به زمین می انداخت و از حنجره اش صداهای گوش خراشی در می آورد و سرش را به زمین می کوبید

الکساندر گراهام بل نه تنها مخترع تلفن بود بلکه در زمینه آموزش نابینایان هم کار می کرد وقتی هلن را دید پی به استعداد ذاتی او برد و معلمی به نام آنا سولیوان معرفی کرد که بعدها تا پایان عمرش در کنار هلن بود

سولیوان با فشار دادن دست هلن کلمات را به او می آموخت او حتی با گرفتن حنجره معلمش میتوانست بفهمد که او چه می گوید شهرت هلن فراگیر شد او سخنرانیهای مختلفی داشت و کتاب مشهورش (داستان زندگی من)یکی از پرفروش ترین کتابها شد.او اولين نابينا و ناشنوايي بود كه به عنوان دانشجوي برجسته از كالج فارغ و التحصيل شد .
او به موسیقی هم علاقه مند بود هلن با حس كردن ارتعاشات و يالون مي توانست بگويد كه آهنگساز موسيقي نواخته شده كيست .
مدال طلاي موسسه ملي علوم اجتماعي در سال 1952 ميلادي به وي اعطا گرديد . در سال 1953 ميلادي از او در دانشگاه سوربون فرانسه تجليل شد . در سال 1964 ميلادي بالاترين تجليل كشوري ايالت متحده يعني مدال آزادي رياست جمهوري ، توسط رييس جمهور وقت ،( ليندون ب جانسون )به وي اعطا گرديد .
هلن كلر در اول ژوئن سال 1968 ميلادي در سن 86 سالگي درافاني را وداع گفت : موسسات و انجمن هايي از هلن به يادگاري مانده اند كه به منظور ادامه كار پايان دادن به نابينايي شكل گرفتند .جايزه هلن به كسانيكه توجه عموم را پيرامون پژوهش روي موضوع نابينايي متمركز  مي كنند اهدا مي شود .

برای دیدن عکس های هلن می توانید ادامه مطلب را ببینید